śmiała o to spytać wprost. Wołała, by to on zaczął

Koszmar walki o oddychanie, wreszcie tracheotomia,
- Oczywiście, każdemu się zdarza. Sam pan
jeszcze wzmianka w wiadomościach telewizyjnych
z nią porozmawiać.
- Zniósł dobrze przesłuchania, mimo szoku i żalu. -
do bójki, ale powstrzymał się na widok groźnej miny
niebezpieczne. Ale mam nie tylko złe wiadomości.
- Albo w ogóle zrezygnuje.
R S
rzeczy: do przebaczenia i uznania, że jestem zachwycajmy.
najgorsze ze wszystkiego, że na zawsze zniszczył
Uniosła w odpowiedzi palec.
dlatego...
- Uwierz mi na słowo. Naprawdę musisz znaleźć

- W Georgii.
Na twarzy Roberta odmalowało się zdziwienie.
Zesztywniał. Wiedział, co to oznacza. Dzisiaj, jutro albo pojutrze matka przyprowadzi „przyjaciela”. Nagle znajdą się pieniądze na ubranie, na wizyty u lekarza, na książki. Nienawidził tego.
kolor, chorobliwy rumieniec złowieszczo zaczął wypełniać
- Teraz mi podziękujesz...
Bryce usiadł na fotelu i przytulił dziewczynkę, która ciągle pochlipywała. Nie mogła zrozumieć, czemu kobieta, która zachowywała się jak jej matka, odeszła. Bryce uznał, że sam ponosi za to winę. Klara mu zaufała, a on wszystko zepsuł. Wykreślił ją ze swego życia. Zawsze była niezależna. Przez lata sama troszczyła się o siebie. Była w stanie rozwiązywać własne problemy. Setki razy zastanawiał się, gdzie teraz była i co robiła.
- Jesteś równie podły, jak twój ojciec! - krzyknęła wreszcie.
- Niestety tak.
pozostawiał żadnych wątpliwości co do jego zamiarów.
- Punkt dla ciebie. Słyszałem, że wybierasz się w czwartek na kolację do Howardów.
Powtarzała sobie kojące, niosące ulgę słowa ojca. Dzięki nim nie czuła się tak strasznie osamotniona, tak przerażona. Była przecież dzieckiem swoich rodziców, należała do rodziny prowadzącej od pokoleń St. Charles. Tego nikt nie mógł jej zabrać. Ani złe spojrzenia matki, ani mroczny strach.
- Niewiele. Przez ten czas, kiedy nie było mnie przy niej, nic się nie zmieniło. Odpoczywa, lecz w każdej chwili może się obudzić. W każdym razie stan jest stabilny.
— Co się właściwie stało?
- I okazuje to wszem i wobec. - Posławszy jej ostatnie spojrzenie, ruszył do drzwi. -
różowe spódnice i ruszyła ku schodom.